وام‌های کوچک چطور به کسبوکارهای چین رونق داد؟
تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۶۸۷۵۳۷
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایرنا، ژانگ‌پنگ، برای راه انداختن کسب‌وکار شخصی‌اش مصمم بود اما نمی‌خواست که از دوستان یا خانواده‌اش پول بگیرد. او سراغ یک وام‌دهنده آنلاین رفت؛ ۳۰ هزار یوآن معادل با ۴ هزار و ۲۶۰ دلار برای باز کردن مغازه آجیل فروشی وام گرفت. سود آن در سال اول ۱۸ درصد بود و پرداخت آن در ابتدا برای ژانگ دشوار بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
با بهره‌گیری از جمعیت آنلاین انبوه و اکوسیستم پیشرفته تجارت الکترونیکی، صنعت نوپای «فین‌تک» در چین گسترش یافته‌است. فین‌تک، به هر گونه فناوری نوآورانه در زمینه مالی اطلاق می شود. کسب و کارهای فن تک، از علاقه مندی های جدید سرمایه گذاران است و تبدیل به یکی از زمینه های مورد توجه کارآفرینان برای راه اندازی کسب و کارهای خلاقانه شده است.
حالا در چین این صنعت و فین‌تک‌های تامین اعتبار مجموعه‌ای از راهکارهای تامین مالی را برای کارآفرینان و خانواده‌ها ایجاد کرده است. بلومبرگ می‌نویسد:«به این ترتیب آنها را از خفه شدن در سیستم بانکداری دولتی رها کرده است.»
گروه «علی‌بابا» به عنوان یک غول آنلاین در چین، «مای‌بانک» را در سال ۲۰۱۵ راه انداخت. طی این مدت این فین‌تک به ۱۶ میلیون کسب‌وکار کوچک چینی بیش از ۲ تریلیون یوآن وام داده‌است.
این سیستم اعتبارات غیروثیقه‌ای را از طریق مدلی که با عبارت «۳-۱-۰» شناخته می‌شود، ارائه می‌دهد: ۳ دقیقه برای درخواست، ۱ ثانیه برای تایید، صفر انسانِ درگیر.
این روش به دلیل اطلاعات جمع‌آوری شده توسط علی‌بابا امکان‌پذیر است. شرکت عظیم علی‌بابا، پلتفرمی با عنوان «تائوبائو» برای خرید آنلاین دارد که یکی از بزرگترین‌ها در جهان است.این پلتفرم امکان دسترسی کسبوکارهای کوچک را به بازارهای مصرفی مشتریان فراهم می‌کند.
مای‌بانک از طریق همین پلتفرم معاملات را برای ارزیابی اعتبار هر دو طرف بررسی می‌کند. نتیجه این اقدامات بهره‌وری بیشتر برای برای بخش خصوصی چین بوده‌است. این بخش بیشتر از کسبوکارهای کوچک و متوسط تشکیل شده‌است که حدود ۶۰ درصد از کل تولیدناخالص داخلی و ۸۰ درصد از مشاغل چین را تشکیل می‌دهد.
اما بر خلاف تلاش‌های رسمی برای پرداخت وام‌های بیشتر، کسبوکارهای کوچک و متوسط چین تا پیش از این گرسنه اعتبارهای مالی بودند. چرا که بانک‌های دولتی وام هایشان را به شرکت‌هایی با ریسک‌پایین‌تر و البته بهره‌وری پایین‌تر اختصاص می‌دهند؛ شرکت‌هایی که بیشتر آنها دولتی هستند.
آنطور که بلومبرگ می‌نویسد، رشد این وام‌دهنده‌های آنلاین تنها برای کارآفرینان و راه‌اندازی کسب‌وکار نبوده‌است. بلکه مصرف‌کنندگان نیز امکان وام گرفتن ساده برای خرید پیدا کرده‌اند و همین مسئله، میزان مصرف چینی‌ها را بسیار افزایش داده است. این روند رشد سریعی داشته تا آنجا که میزان وام‌گرفتن مصرف‌کنندگان طی یک دهه گذشته هر سال ۲۰ درصد رشد کرده‌است.
چنین شرایطی در چین، میزان مصرف را به شدت افزایش می‌دهد و به تعادل اقتصادی به دور از وابستگی سنتی چین به سرمایه‌گذاری و صادرات کمک می‌کند. شرکت مشاوره‌ای «آی‌ریسرچ» پیش‌بینی کرده‌است که تامین مالی مصرف‌کننده تاسال ۲۰۲۱ در چین دو برابر می‌شود و به ۱۹ تریلیون یوآن می‌رسد.
اما رشد تامین مالی و پرداخت اعتبارات در پلتفرم‌های آنلاین، کاملا مثبت نبوده و گرفتاری‌هایی نیز به همراه داشته‌است. دنگ شیائوپینگ، رهبر سابق چین گفته بود:«وقتی یک پنجره باز می‌شود، چند مگس هم داخل می‌آیند.» حالا نیز چنین اتفاقی در باز شدن سیستم مالی چین افتاده است.
بر اساس گزارش بلومبرگ، تنظیم‌کنندگان مقررات سال گذشته بعد از شکست برخی پلتفرم‌ها سرکوب وام‌های فرد به فرد را آغاز کردند و باعث اعتراض سرمایه‌گذاران عصبانی شدند. از سویی دیگر دسترسی آسان‌تر به اعتبارات به خصوص برای مصرف‌کنندگان جوان، بدهی خانوار را به بیش از ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخلی رسانده است. این رقم هنوز با استانداردهای جهانی پایین است اما زمانی که بدهی‌های تجاری چین نیز به آن اضافه شود، دلیل موجهی برای نگرانی تحلیل‌گران است.
از طرف دیگر برای قرض گیرندگان اعتبارات نیز مسئله ساده نیست. جائو شیاچنگ، جوان ۲۸ سالهای از شیان در شمال چین می‌گوید:«هر ماه به طور متوسط ۵ هزار یوآن که از قرض دهنده آنلاین هوآبی می‌گیرم، خرج می‌کنم. بعضی وقت‌ها به ۱۰ هزار یوآن هم می‌رسد. اما آخر ماه زمانی که قبض‌های می‌رسند ناگهان می‌فهمم که خدای من! واقعا من اینقدر خرج کرده‌ام؟
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: پول دلار چین تجارت صنعت فناوری سرمایه گذاران جهان بخش خصوصی رشد بخش خصوصی تجارت چین دلار سرمایه گذاران صنعت فناوری کسب و کار بانک وام بانکی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۶۸۷۵۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پارکابی در تهران قدیم چه می کردند؟ | پذیرایی از شوفرها با چای مجانی!
همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:یکی از نخستین شغل هایی که بعد از ورود اتومبیل به تهران رونق گرفت یخ‌فروشی بود. یخ‌فروش‌ها افرادی بودند که معمولا انتهای گاراژها را برای کسب و کارشان انتخاب می کردند و در ۶ ماه ابتدایی سال با فروش‌یخ به مسافران اتوبوس‌های برون‌شهری درآمد کسب می کردند.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
داریوش شهبازی، تهران‌پژوه، شوفری را یکی از پررونق‌ترین مشاغل پایتخت در عهد قاجار و پهلوی اول می‌داند: «مسافرت با اتوبوس در تهران قدیم چندان هم بی‌دردسر نبوده و به همین خاطر شوفرها بابت عبور و مرور در جاده های پرخطر و رانندگی با اتوبوس های دنده‌ای دستمزد کلانی دریافت می کردند. وقتی تازه اتومبیل به خیابان های تهران راه پیدا کرده بود، برخی راننده ها ماهانه بین ۳۰ تا ۴۰ تومان حقوق می گرفتند که با حقوق برخی مقامات لشکری و کشوری برابر بود. ماجرا از این قرار بود که رجال مملکتی مثل وثوق‌الدوله به راحتی از اروپا ماشین وارد می کردند، اما رانندگی بلد نبودند و باید راننده استخدام می کردند. شوفرها یا همان رانندگان اتوبوس هم وضع خوبی داشته اند و حقوق شان کمتر از خلبان ها نبوده است. آنها بابت رانندگی در جاده های ناامن دستمزد خوبی می گرفتند و کافه ها و قهوه‌خانه های بین‌جاده‌ای به رایگان از آنها پذیرایی می کردند. نقل است که برخی شوفرها، علاوه بر وعده ناهار یا شام، با چای و تریاک مجانی پذیرایی می شدند.»
پارکابی یکی دیگر از شغل هایی بود که بعد از پیدایش اتومبیل در تهران رونق گرفت. وظیفه شاگردشوفر این بود که در طول مسیر، سرشان را از پنجره بیرون می کردند و با صدای بلند عابران را به میدان گمرک یا میدان سپه قدیم فرامی‌خواندند تا سوار اتوبوس شوند. شهبازی درباره سایر مشاغلی که در آن برهه رونق گرفت می گوید: «وقتی تعداد سوانح رانندگی در تهران زیاد شد، آرام‌آرام سر و کله افرادی که خودشان را صافکار و نقاش ماشین معرفی می کردند پیدا شد. این افراد داخل گاراژها مشغول به کار می شدند. فروش لوازم یدکی هم در خیابان امیرکبیر رونق گرفت و مکانیک ها مسئولیت تعویض و تعمیر قطعات اتومبیل را بر عهده داشتند.»
با تاسیس تعاونی های مسافربری برون‌شهری در اواخر دهه ۶۰، کسب و کار گاراژدارها از رونق افتاد و بخش قابل اعتنایی از مسافران خود را از دست دادند. آنها در نبرد نابرابر با تعاونی های نوظهور به شیوه های جدید متوسل شدند تا جایگاهشان را از دست ندهند. گاراژدارها که موقعیتشان به خطر افتاده بود، بخشی از فضای داخل گاراژها را به مکانیکی، صافکاری، رنگ‌کاری و ... اختصاص دادند و این گونه بود که این مشاغل در تهران رونق گرفت.
کد خبر 848254 برچسب‌ها تهران قدیم همشهری محله تهران
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند